Μήνυμα γραμμένο σε τοίχο...

Σήμερα το πρωί, καθώς ανέβαινα τη Σόλωνος, λίγο πριν το βιβλιοπωλείο της Εστίας, έπεσε το μάτι μου πάνω σε κάτι που ήταν γραμμένο στον τοίχο. Πρωτότυπο θα μου πείτε, στη Σόλωνος περπάταγες!
Δεν ήταν όμως σαν τα συνηθισμένα συνθήματα στους τοίχους. Ήταν γραμμένο πάνω σε μια κολώνα από μάρμαρο, με μαύρο μαρκαδόρο. Διακριτικό, ορθογραφημένο και με κάτι γραμματάκια ολοστρόγγυλα και συμμετρικά. Χωρίς να έχω ουδεμία σχέση με γραφολογία και ομολογώ χωρίς να έχω το χάρισμα της έκτης αίσθησης, από το γραφικό χαρακτήρα υπέθεσα πως αυτα τα γραμματάκια ανήκουν σε κορίτσι. Μου ήρθαν στο μυαλό, οι συμμαθήτριες που είχα στο λύκειο. Έκεινα τα κορίτσια, που έκαναν την επανάσταση της εφηβείας φορώντας μαύρα και έντονο κραγιόν, που ήταν καλές μαθήτριες και από σπίτι αλλά ήθελαν να δείξουν πως έχουν μια σκοτεινή πλευρά που τις ξεχωρίζει από το πλήθος και τις κάνει πιο γοητευτικές. Και πράγματι την είχαν και πράγματι τις έκανε γοητευτικές. Εκείνα τα κορίτσια που όταν βαριόντουσαν στο μάθημα, έγερναν το κεφάλι πάνω στο ένα τους μπράτσο και με το άλλο έγραφαν στίχους από τραγούδια και ποιήματα, στο θρανίο και στα εξώφυλλα των βιβλίων. Ένα τέτοιο κορίτσι φαντάστηκα πως θα έγραψε και αυτό το σύντομο μήνυμα στον τοίχο. Αλήθεια, δεν σας είπα τι έγραφε. Αυτό ήταν:

"Όποια δυνατότητα έχουμε θα χρησιμοποιηθεί εναντίον μας."