"Χρώματα αγάπης και χρώματα βίας..."

Έχω την αίσθηση, πως ο καθένας μας συντηρεί μια μικρή σκιά που τον ακολουθεί σε κάθε του βήμα...

Σύνανταμε πρόσωπα, χέρια και βλέμματα στο δρόμο...
Ξαπλώνουμε δίπλα σε σώματα ζεστά ή παγωμένα το βράδυ...
Σμίγουμε σε γιορτές και σε κηδείες...
Τόσες μικρές χιλιάδες συναντήσεις κάθε μέρα...
Κι η μικρή σκιά του καθένα μας μένει κρυφή...στην τσέπη και στα όνειρά μας...

Κι όμως υπάρχουν φορές, μικρές στιγμές, απο κοντά ή και από απόσταση...
που οι σκιές μας ανταμώνουν κι η ανάσα της μιας ανεμίζει τα μαλλιά της άλλης
Υπάρχουν φορές που στο σκοτάδι οι σκιές μας παίρνουν φως και αντί να διαλυθούν ζωντανεύουν κι αγγίζουν η μια την άλλη...

Είναι εκείνες οι στιγμιαίες αστραπές που κλείνεις τα μάτια κι αφήνεσαι στο ταξίδι μιας νότας, που σε πάει εκεί που η καρδιά σου σκιρτά
Είναι εκείνες οι γουλιές απ' το κρασί που σε μεθούν και νιώθεις τη φωνή του διπλανού σου να σε κατακτά από τα βλέφαρα κιόλας των ματιών...

Οι σκιές μας δε συναντιούνται συχνά...μα όταν το κάνουν...

μοιάζει σαν ο άνθρωπος να γυρίζει στο χώμα...